kulić się

См. также в других словарях:

• kulić się – skulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} kurczyć się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kulić się z zimna. Skulić się z przerażenia. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kulić — ndk VIa, kulićlę, kulićlisz, kul, kulićlił «pochylać, kurczyć, podkurczać, chować» Kulić głowy przed kulami. Kulić nogi. kulić się «maleć garbiąc się, giąć się, kurczyć się» Kulić się z zimna, ze strachu …   Słownik języka polskiego

• wić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ludziach i niektórych zwierzętach: wyginać się w różne strony, kręcić się, kulić się, zwijać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żmija wije się w trawie. Wić się z bólu. {{/stl 10}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kurczyć się – skurczyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} kulić się; zwijać się {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} o twarzy: ściągać się w grymasie, wyrażając cierpienie fizyczne lub psychiczne : {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stulać się – stulić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} kurczyć się, zwierać się, zamykać się, kulić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Kwiaty tulipanów stuliły się o zmierzchu. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• skulić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. kulić (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kulenie się — rzecz. od kulić się …   Słownik języka polskiego

• kurczyć — ndk VIb, kurczyćczę, kurczyćczysz, kurcz, kurczyćczył, kurczyćony «zmniejszać, skracać przez ściąganie, podkulanie; ściągać, kulić» Kurczyć nogi, palce. kurczyć się «o tkaninach: zmniejszać się, skracać się, kulić się, zbiegać się» przen.… …   Słownik języka polskiego

• wić — I ż V, DCMs. wici; lm MD. wici 1. «długa, cienka, elastyczna gałązka, np. wierzbowa, brzozowa; witka» Brzozowa, wierzbowa wić. 2. anat. «nitkowaty wyrostek będący aparatem ruchu, charakterystycznym przede wszystkim dla organizmów jednokomórkowych …   Słownik języka polskiego

• zwijać — ndk I, zwijaćam, zwijaćasz, zwijaćają, zwijaćaj, zwijaćał, zwijaćany zwinąć dk Vb, zwijaćnę, zwijaćniesz, zwiń, zwijaćnął, zwijaćnęła, zwijaćnęli, zwijaćnięty, zwijaćnąwszy 1. «zmniejszać powierzchnię czegoś rozpostartego lub długość czegoś, np.… …   Słownik języka polskiego

• jeżyć — ndk VIb, jeży, jeżyćżył «stroszyć, nastawiać, podnosić (włosy, sierść) podobnie jak jeż kolce» Strach jeżył im włosy na głowie. Koń jeży grzywę. jeżyć się «być nastroszonym, wzniesionym, pełnym kolców; wznosić się, podnosić się, sterczeć jak… …   Słownik języka polskiego